W odpowiedzi na wysokie ceny ropy naftowej w przeszłości, Brazylia’całkowita roczna produkcja trzciny cukrowej wzrosła z 79,8 mln ton w 1970 r. do 620 mln ton w latach 2018-2019, a ze względu na zwiększony popyt na rynku, od 2004 r. zbudowano kilka nowych zakładów produkujących trzcinę cukrową, osiągając 343 jednostki w 2019 r.
Potencjał produkcji biogazu z pozostałości produkcyjnych brazylijskiego przemysłu cukrowniczego i alkoholowego (wytłoczyny z winogron, placki filtracyjne, wytłoczyny z trzciny cukrowej i słomy) został już wykazany w kilku badaniach.
W procesie produkcji biogazu, jednym z technicznych wyzwań jest dostarczanie składników odżywczych do roślin, gdzie kilka aspektów, takich jak stopień obciążenia organicznego i wydajność produkcji, jest bezpośrednio związanych ze źródłem paszy.
Ponieważ zbiory trzciny cukrowej są sezonowe, a bioreaktory muszą być stale zasilane, przechowywanie tego substratu w formie kiszonki jest niezbędne. Dlatego też konieczne jest zbadanie przydatności kiszonek do tego celu.
W niniejszej pracy zbadano proces kiszenia trzciny cukrowej (konserwacja i określenie potencjału biogazowego) i wykazano jego przydatność w dostarczaniu paliwa do produkcji biogazu przez cały rok.
Prospekt do pobrania
